Naast wetgeving speelt ook moraliteit steeds meer een rol 

Er zijn veel dilemma’s waar ik in mijn werk mee te maken krijg. Ik merk dat in de loop der jaren de moraliteit in de fiscaliteit duidelijk aan het veranderen is. Hierbij denk ik aan een presentatie die heb gegeven voor vermogende (ex)-ondernemers. Tijdens die presentatie gaf ik aan dat – door een goede fiscale planning – het mogelijk is om de CAK-bijdrage voor verpleeghuizen drastisch te verminderen. Afhankelijk van het overige inkomen kon er zo’n € 1.600 per maand bespaard worden, terwijl de zorg in het verpleeghuis niet anders werd.  

Kreeg ik een aantal jaar geleden nog een goede fles wijn en een cadeaubon voor deze presentatie, de laatste keer werd ik door iemand in het publiek aangesproken dat zij mij heel immoreel vond. Mensen met vermogen moesten – volgens de mening van deze toehoorder – hun verantwoordelijkheid nemen en betalen voor de zorg die zij krijgen. Dat was voor mij een eyeopener: ik deed immers niets anders dan gebruikmaken van de fiscale mogelijkheden? Ik was me van geen kwaad bewust. 

"Tot een paar jaar geleden hoefde ik mij alleen aan de wet te houden."

Met de publicatie van de Panama Papers, de Pandora Papers en de wereldwijde discussie over fiscale integriteit en verantwoordelijkheid, merk je dat ons denken verandert. Een verandering die ik persoonlijk erg moeilijk vind. Tot een paar jaar geleden hoefde ik mij alleen aan de wet te houden. Als de wetgever het niet in de regelgeving had beschreven, dacht ik niet na over de moraliteit van de belastingheffing.